Πολύ συχνά οι θεραπευόμενοι στις συνεδρίες ανησυχούν ότι δεν θα έπρεπε να έχουν δυσάρεστα συναισθήματα για όσα τους δυσκολεύουν διότι υπάρχουν και χειρότερα. Παράλληλα απορούν γιατί αντιδρούν έτσι αφού δεν βίωσαν κάποιο πολύ έντονο τραύμα.
Πότε μιλάμε όμως τελικά για τραύμα; Τραυματική είναι οποιαδήποτε εμπειρία που μας δυσκόλεψε, μας τρόμαξε, μας σόκαρε επειδή εκείνη την στιγμή δεν διαθέταμε εξειδικευμένα εργαλεία, ώστε να την επεξεργαστούμε ψυχικά. Μιλώντας για το τραύμα αναφερόμαστε συχνά στην παιδική ηλικία διότι η σωματική, ψυχική και πνευματική ανάπτυξη είναι ακόμη μερική, με αποτέλεσμα οι μηχανισμοί επεξεργασίας ενός ψυχικά σοκαριστικού γεγονότος να είναι ακόμη σε ανώριμη μορφή.
Ο ψυχικός τραυματισμός φέρει σημαντικές και διαχρονικές επιπτώσεις στην λειτουργικότητα του ατόμου. Η εκδήλωση του μπορεί να είναι εμφανής, ενδέχεται όμως να βιώνεται και συγκαλυμμένα στις ανθρώπινες σχέσεις χωρίς συνειδητή επίγνωση.
Επομένως, στην ενήλικη ζωή μπορεί να εμφανίζεται στις εξής συνθήκες:
Φόβος απόρριψης
Σύναψη δυσλειτουργικών σχέσεων
Δυσκολία εμπιστοσύνης
Κακοποιητική συμπεριφορά
Αδυναμία οριοθέτησης
Αίσθημα ανικανοποίητου
Αρνητικές πεποιθήσεις εαυτού
Δυσφορία με συναισθηματική εγγύτητα
Το τραύμα έχει την δύναμη να ωθεί σε καταναγκαστική επανάληψη, με την κρυφή ελπίδα, ασυνείδητα, ότι αυτή την φορά ο σημαντικός άλλος, ο γονέας, ο θεραπευτής, θα ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες που στερήθηκε κανείς.
Έτσι, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο που δημιουργήθηκε η πληγή προκειμένου να αποφευχθεί ο επανατραυματισμός και η αντικατάσταση της με άλλη δυσλειτουργική συμπεριφορά.
Στην ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία δημιουργείται ένα προστατευτικό περιβάλλον εμπερίεξης του τραύματος, που επιτρέπει την βαθμιαία επεξεργασία και διαχείριση του, στοχεύοντας αυτή την φορά στην ουσιαστική αλλαγή.
